Taraf Gazetesi, HEMDERD, Hidayet Åžefkatli TUKSAL

Ä°htilafta rahmet ve Taksim

1995’ten beri araba kullanıyorum. Artan araba sayısına paralel olarak yol ve park sorununun giderek çetrefilleÅŸmesini aÅŸağı yukarı her kent merkezinde gözlemliyoruz ancak bunun da ötesinde, pek çok caddede yayalardan çok araçların öncelendiÄŸine, bizzat deneyimleyerek ÅŸahit oluyorum. Özellikle “protokol yolu” adı verilen güzergahlarda, her ÅŸey arabaların kesintisiz hızlı akışını saÄŸlamak üzere planlanmış durumda. Yayalar karşıdan karşıya geçmek istiyorlarsa, bilmem kaç basamaklı üst geçitlere tırmanmak zorundalar. Asansör sisteminin kurulamadığı bu üst geçitler, yaÅŸlı, engelli ve hasta vatandaÅŸlar için bir çözüm olmaktan çok, baÅŸlı başına bir sorun hüviyetinde arzı endam ediyor. Öylesine merkeziyetçi bir sistemin boyunduruÄŸu altındayız ki, bu kadar hayatımızın içindeki bir gündelik kullanım alanı için bile kimse biz vatandaÅŸların fikrini sormuyor, ÅŸikâyetini dinlemiyor. Yani demokrasi dediÄŸimiz ÅŸeye hala öylece uzaktan bakıyoruz. Sözü buradan Taksim YayalaÅŸtırma Projesine getirmek istiyorum. Adına bakıldığında, yukarıda ÅŸikayet ettiÄŸim genel eÄŸilimin aksine bir iÅŸ yapılıyor izlenimi vermesine karşın, vatandaşın fikrinin sorulmadığı baÅŸka bir uygulama örneÄŸi ile karşı karşıyayız. Üstelik Taksim ahalisi bu konuda bir hayli örgütlendiÄŸi ve diyaloÄŸa son derece açık bir tutum sergilediÄŸi halde, projenin sorumluları geri adım atmak istemiyor.  Taksim Platformu adıyla bir araya gelen ve “Taksim hepimizin” sloganıyla hareket eden kalabalık bir grup, Taksim’in yayalaÅŸtırılmasına karşı deÄŸiller zaten ancak, bu projeyle kaÅŸ yapılırken göz çıkarılacağını düÅŸünüyorlar.

Araba değil yaya! Bina değil yeşil alan! İnşaat değil bakım!

Aralarında iÅŸin erbabı mimar ve ÅŸehir plancılarının da bulunduÄŸu grup, ideolojik bir duruÅŸ içinde deÄŸiller, oturup konuÅŸuyorlar ve alternatif öneriler hazırlıyorlar. Ayrıca bu uygulamanın karar mekanizmasındaki insanlara ulaşıp, dertlerini anlatmaya, yanlış kararlardan vazgeçilmesini saÄŸlamaya çalışıyorlar. Bazı konularda sonuç almış durumdalar ancak BaÅŸbakan ErdoÄŸan’ın, Koruma kurullarının ve mahkemenin verdiÄŸi kararlara karşı çeÅŸitli arayışlar içine girmesi onları endiÅŸelendiriyor. BaÅŸbakana ulaÅŸamıyorlar bir türlü, bari etrafındaki birilerine anlatalım bu sıkıntıları diye çırpınıyorlar. Onları böylesi bir çaba içinde görmek, Ä°stanbul ve Taksim adına umut verici bir ÅŸey doÄŸrusu. GeçtiÄŸimiz Cumartesi beni de davet ettiler, gittim. Taksim Gezi Parkında, son kalan çay bahçesinde buluÅŸtuk ve konuÅŸtuk. Onlara baÅŸka türlü bir faydam olamayacağı için, seslerini ve Sayın BaÅŸbakana çaÄŸrılarını bu köÅŸede dile getirmeye karar verdim.

Sayın Başbakanımız,

Bilmem fakında mısınız ama Ä°stanbul, bu dualı ve efsunlu ÅŸehir, sizinle pek çok Ä°stanbullu arasında, sizin belediye baÅŸkanı olduÄŸunuz günlerde baÅŸlayan bir gönül bağının adıdır. Ä°stanbul, Yahya Kemal gibi tüm Ä°stanbul âşıklarının kemiklerini sızlatan bir bozulmaya uÄŸrasa bile, hala insanları sevdaya düÅŸüren, pek çok farklı insanı bu sevdada buluÅŸturan, ortak görülen bir rüyanın remzidir. Lütfen bu gönül bağını hatırlayın; Ä°stanbul sevdalılarına inatla deÄŸil, anlayışla yaklaşın. Onların sesini duyun, meramını öÄŸrenin. Onlar Taksim’in, Türkiye’nin bu en önemli meydanının, Anayasa çalışmalarında beklediÄŸiniz gibi “katılım ve uzlaÅŸma temelli” bir yaklaşımla düzenlenmesini istiyorlar. Bu meydan düzenlenirken hep alışık olduÄŸumuz gibi yap-boz biçiminde, tepeden inme kararlarla deÄŸil; yurttaşın, kentlinin, mahallelinin fikirleri sorularak, görüÅŸleri ve onayları alınarak, ortak iyiye hep birlikte karar verilerek yapılsın istiyorlar.  Gelin kırmayın hemÅŸehrilerinizi, Ä°stanbul için bir adım atın onlara doÄŸru, ihtilafta rahmet vardır, bilirsiniz…